yürüyen adam

yürüyen adam

alnı yukarda

kırmızı boyun atkısı rüzgarda

yürüyor.

yürüyor adım adım

yürüyor ağır ağır

yürüyor...

rüzgar deniz gibi köpürüyor

esiyor deniz rüzgar gibi

akıyor iki yandan ışıklar

düşen yıldızlar gibi

sesler geliyor derinden

kalbin uzak sahillerinden:

- nereye gidiyorsun yavrum benim nereye?

dön sevgilim, dön kardeşim,

dön evimin erkeği, dön geriye...

yürüyor o

ıslıkla kızgın bir ölüm marşı çalarak

yürüyor o

gövdesi bir gemi gibi yükselerek, alçalarak.

yürüyor adım adım

yürüyor ağır ağır

yürüyor...

kim bilir

belki bir daha sokmayacak parmaklarını

dizi dibinde dikiş diken kardeşlerinin sarı saçlarına,

ve belki bir daha altında yatıp

güneşe giden yeşil bir yola bakar gibi

bakmayacak gürgen ağaçlarına...

yürüyor o, yürüyor.

açık geniş adımlarla arşınlıyor yolları.

ağır iki balyoz gibi sallanıyor kolları.

kıllı göğsü bir kalkan gibi kabarık...

işitmiyor artık

hep aynı tahta masanın başında akşamlayan

hasta topal dostların

kalbe karanfil ruhu gibi damlayan

sözlerini.

çıplak

iki bıçak

gibi çekmiş yüzünde gözlerini

yürüyor düşmana doğru.

yürüyor adım adım

yürüyor ağır ağır

yürüyor...

nazım hikmet