"kendini her an yeniden açığa vuabilecek bir açlık vardı; çünkü besili olanların ve zayıfların ,ağırcanlıların ve tezcanlıların, dolaşanların ve oturanların ,uyanık olanların ve uyuyanların,hepsinin yüzüne damgasını silinmesi ve başkaca bir ifade ile karıştırılması imkansız biçimde vurmuş ,sürekli tıkınmak peşinde koşan bir açgözlülük vardı; kiminin yüzüne adeta keskiyle kazınmış, kiminin yüzünün çamuruyla birlikte yoğrulmuş, sert veya yumuşak çizgiler taşıyan, daha bir kötücül veya iyicil izlenimi uyandırabilen, yüzlere kurdu, tilkiyi, kediyi, papağanı veya köpekbalığını çağrıştıran ifadeler veren , fakat şu yada bu biçimde hep kendine dönük, iğrenç bir hazza yönelik açgözlülük; doyuma ulaşması imkansız bir "daha da olsun! " tutkusu;mal, para, mevki ve itibar kazanma tutkusu; zenginliğin o başlıbaşına bir uğraş olan tembelliğine kavuşabilme tutkusu.
için için yanan bir hırs ve açgözlülük ateşi, köksüz, herşeyi yakmaya hazır, her yeri ve herşeyi kaplayarak yayılmaktaydı"
Hemann Broch,Vergilius'un Ölümü adlı yapıttan
Avusturyalı yazar Broch'un İkinci Dünya Savaşı yıllarında yazdığı eserde Romalı şair Vergilius'un ağzından anlattığı Romalı egemenlerin iktidar ve açgözlülükleri uğruna nasıl herşeyi göze alabildiklerini usta bir dille anlatırken hem kendi dönemindeki nazileri hem de tüm dönemlerin zalimlerine göndermede bulunuyor...
